...Найперш — станоўчае, прыемнае: рукапіс сведчыць, што ў яго аўтара, Надзеі Статкевіч, ёсць, як кажуць, іскра Божая, талент празаіка. Пра гэта сведчаць многія эпізоды, апісаныя свежа, неардынарна. Аўтар у дастатковай меры ведае і адчувае XVІІІ стагоддзе, у якім жывуць яго героі. Галоўнае, што раман ёсць. І ён аказаўся лепшы, чым, прызнаюся, мне думалася спачатку…»
Адам МАЛЬДЗІС
