Алексей Дударев

Вось ужо чатыры стагоддзі ў замку старажытнага Нясвіжа з’яўляецца прывід маладой жанчыны. Згодна легенды — гэта блукае пакутлівая душа недарэчна загубленай Барбары Радзівіл. Драматычная паэма Аляксея Дударава напісаная на аснове аднаго з самых рамантычных паданняў пра трагічнае каханне беларускай магнаткі Барбары Радзівіл і польскага караля Жыгімонта.

Вот ужечетыре векав замкедревнегоНесвижаявляетсяпризракмолодой женщины. Согласнолегенде- этобродитмучительнаядушанелепозагубленнойБарбарыРадзивил.Драматическая поэмаАлексеяДударева написананаоснове одного изсамыхромантическихпредставленийо трагической любвибелорусскоймагнаткиБарбарыРадзивил ипольского короля Жигимонта.

П’еса «Радавыя» — рэквіем па загінуўшых, рэквіем па спаленых душах, скалечаных лёсах. Непасільны цяжар нясуць на сваіх плячах героі, пяць радавых салдат. У кожнага з іх свой лёс, свая трагедыя. А. Дудараў засяроджвае ўвагу на тым, што вайна робіць з чалавекам. Як яна яго выпрабоўвае, як гартуе яго волю, змяняе светапогляд.

П’еса для дзіцячага тэатра ў дзвюх дзеях.

Меладрама ў дзвюх дзеях. У «неперспектыўнай» вёсцы Вежкі засталіся толькі трое старых — Ганна, Васіль Мульцік і Мікіта Гастрыт. Па-рознаму прайшло іх жыццё. Ганна ўвесь час, як і Мульцік, працавала на зямлі. Ні адпачынку, ні радасці не ведала. У вайну і пад бомбамі ляжала, і ў сваей хаце гарэла, траіх дзяцей пахавала за адзін месяц. I апошні сын Віцёк нейкі няўдалы атрымаўся — цягне лес у турме. Але Ганна не азлобілася на жыццё. Яна толькі стомлена думае: «Рабіла, рабіла, рабіла; а на гэтым...

Ветеран труда и трех войн, уважаемый человек в деревне Белые росы — Федор Ходас уже давно овдовел и имеет трех взрослых сыновей. Старший чрезмерно расчетлив, младший чересчур весел. Средний уехал на Курилы и каков он теперь отцу неведомо. Но за всех у старика душа болит, особенно за младшего балагура…

Ветеран труда и трех войн, уважаемый человек в деревне Белые росы — Федор Ходас уже давно овдовел и имеет трех взрослых сыновей. Старший чрезмерно расчетлив, младший чересчур весел. Средний уехал на Курилы и каков он теперь отцу неведомо. Но за всех у старика душа болит, особенно за младшего балагура…