Толькі не гавары маёй маме… (зборнік) скачать fb2

Жывуць вакол нас людзі. Розныя. Кожны мае сваю адметнасць. У кожнага свой характар. Адзін сур’ёзны і вельмі ўрачысты, другі – балагур, а часам і вар’ят. Аб’ядноўвае іх адзін горад, або супольная праца, або род заняццяў (напрыклад, мастацтва), або і проста неба над галавой. Яны сустракаюцца намерана і выпадкова. Часам іх шляхі надоўга сплятаюцца, каб пасля нечакана разыйсціся ў розныя бакі. Адным словам – жыццё. Менавіта такое жыццё і з’яўляецца тэмай апавяданняў Адама Глёбуса, сабраных пад адной...

Творчасьць Адама Глёбуса з’яўляецца вельмі неардынарнай, часам зьдзіўляе і неспадзявана ўражвае. Бывае гэтае ўражаньне прыемнае, часам – не зусім. Раман “Дом”, як акрэсьліў сам аўтар, “раман-аўтапартрэт у сямейным інтэр’еры”. Не падобны ён на датыхчасовыя апавяданкі і шырэйшыя творы. Памятаю, некалі пры нагодзе сустрэчы з Адамам Глёбусам на адным з літаратурных “Бязьмежжаў”, ён заявіў, што, пэўна, ніколі ў жыцьці не возьмецца за такі памер, як раман, бо ў ягонай сям’і “раманы ўжо пісаліся”....

Сама назва зборніка гаворыць, што крыецца ў ім нешта - не тое, каб сарамлівае, але такое, пра што з сябрамі-аднагодкамі пагутарыш без засцярогаў, незнаёмаму душу выльеш, а вось, каб мама дазналася – нейкі сорам, нейкая няёмкасьць. Кожны з нас у дзяцінстве і ў маладосьці ( а часам і ў сталым узросьце – тыя, каму пашчасьціла мець маці–даўгажыцельку) прыхоўваў нешта ад пільнага вока матулі. І няхай загадзя было вядома, што за тое, што стараемся схаваць, яна і не пакрычыць, і не накажа, аднак...

Творчасьць Адама Глёбуса (сапраўднае імя Ада́мчык, Уладзіме́р Вячасла́вавіч) даволі спэцыфічная, радыкальна адрозьніваецца ад колішняй літаратуры савецкага часу. «Адзінота на стадыёне» - другая кніга аўтара, беларускага пісьменьніка, мастака, выдаўца, удзельніка таварыства «Тутэйшыя». Кніга сладаецца з чаіырнаццаці апавяданьняў, кожнае зь якіх – завершаны твор. Тэма – жыцьцёвыя гісторыі, назіранні за штодзённасьцю, перажываньні і пошукі сэнсу жыцьця. Адам Глёбус здольны вылускаць з...

На эту девочку лет восемнадцати я обратил внимание еще на перроне. Высокая, стройная, длинноногая, с маленькой, еле заметной грудью – эталон модельного бизнеса. Вот только личико немножко подкачало. Оно было бы симпатичным, если бы не по островку красных угрей на щеках. Ее провожал мальчик, ровесник, смазливо красивый. Сразу возникало предположение, что он мог бы найти себе кого-нибудь получше. Но в этой паре снисходила, разрешала себя любить девочка.

Я давно сбилась со счету тренингов, которые я провела: может тысячу, а может три. Сотни тысячи лиц за годы работы. На своих тренингах я вижу и молодых красавиц, которые мечтают выйти замуж, и зрелых женщин – очень мудрых, которые хотят сохранить брак. Нас посещают, в том числе, молодые мамы, в семью которых закралась прохлада. Все проблемы возникают из-за того, что секс является терра инкогнита – неизвестной землей, про которую никто ничего не рассказывал, не объяснял, и каждой из нас...

Me llamo Alana y soy camarera. Tengo un problema en el trabajo. Verás, normalmente, no se supone que salgamos con clientes. Tienes que tratarlos a todos de la misma manera. Me gusta pensar que soy buena en esto. Al menos, lo era. Hace unos meses, un hombre llamado Ben empezó a venir cada mañana a tomar un café, Americano. Se comportaba con tanta confianza y siempre estaba bien vestido. Empezó a gustarme mucho y esperaba que viniera. A veces, fantaseaba con él en el trabajo. Una parte de mí cree...

Me llamo Alana y soy camarera. Tengo un problema en el trabajo. Verás, normalmente, no se supone que salgamos con clientes. Tienes que tratarlos a todos de la misma manera. Me gusta pensar que soy buena en esto. Al menos, lo era. Hace unos meses, un hombre llamado Ben empezó a venir cada mañana a tomar un café, Americano. Se comportaba con tanta confianza y siempre estaba bien vestido. Empezó a gustarme mucho y esperaba que viniera. A veces, fantaseaba con él en el trabajo. Una parte de mí cree...