* * *
Іду, бягу дарогаю,
Крышу, ламлю ляшчыннічак,
Трушчу, лушчу арэшачкі.
Ядзёрачкі ў рукавочак,
Шалупачкі ў прыпалочак.
Ядзёрачкі мамулечцы,
Шалупачкі свякровачцы.
I з свякроўкай пасваруся,
Мамулечцы пажалюся.
А шумён наш бор, шумён
Над усімі барамі.
А хвалён наш пан, хвалён
Над усімі панамі.
Яго пані майнейшая,
Яна за ўсіх ладнейшая.
Выкаціла бочку віна,
Другую — гарэлачкі.
Бочка віна для дзяўчат,
Гарэлачка для хлопцаў.
A хлопчыкі іграць будуць,
A дзяўчаткі спяваць будуць.
* * *
Звінелі пчолкі, па бару лятаючы,
Салодкі мёд збіраючы.
Плакала ўдоўка, вячэрку гатуючы:
— Вячэр мая сахарная,
З кім мне цябе спажываці?
Дзеткі мае драбненькія,
З кім мне вас гадаваці?
A i з Богам, удовачка,
Бедная галовачка.
* * *
A ў цёмным лесе мядзведзь рыкаіць
Раю-раю.
Мядзведзь рыкаіць, дзевак пужаіць.
Раю-раю.
— Рыкай, рыкай, мы не баімся.
Раю-раю.
Толькі баімся асенняй ночкі.
Раю-раю.
Асення ночка разлуку даець,
Раю-раю.
A адлучаіць ад таткі, мамкі,
Раю-раю.
A прылучаіць к свёкру,
к свякроўцы.
* * *
Кругло, мало балоцечка,
Там хадзіла малодачка,
Сеяла расу-красу:
— Расці, мая раса-краса,
I тонкая й вісокая,
На лісціка шырокая.
Kaлi буду ў мамулькі,
Тады буду паліваці,
Калі буду ў свёкаркі,
Тады буду забываці.
З каранём цябе вырву,
За тын цябе кіну.
Няхай цябе коні стопчуць,
Няхай цябе свінні сточуць.
* * *
А лятала шэра перапёлка
А па чыстым полі, а лятала.
А шукала шэра перапёлка
Сваіх дробных дзетак, а шукала.
А не знайшла шэра перапёлка
Сваіх дробных дзетак, ой
не знайшла.
Толькі знайшла ды яна
гняздзечка,
Цёплае мясцечка толькі знайшла.
А хадзіла горкая сіротка
Ды па чыстым полі, ой хадзіла.
А шукала сваіх татку з мамкай,
ай шукала.
Ды не знайшла сваіх татку з
мамкай,
Ды не знайшла.
Толькі знайшла сцюдзёну
крынічку,
Халодну вадзічку толькі знайшла.
* * *
Пара, жонкі, дамоў ісці,
Пагубляла зара ключы.
А хто мае ключы знойдзіць,
За караля замуж пойдзіць.
Адна дзеўка ключы знайшла,
За караля замуж зайшла.
* * *
А я жала да вечара,
Забалела сярэдзіна.
Забалела сярэдзіна,
I душу я звярэдзіла.
А мой свёкарка згадлівы,
А мой свёкарка спагадлівы.
Ён лазеньку выпаліў,
З душы смутак выпыліў.
I наламаў бярэзнічку,
Папарыў мне сярэдзінку.
Ой, белая бярэзіна,
Баліць мая сярэдзіна.
Талачу, талачу —
талакі не ўняць...
* * *
Талачу, талачу — не талочыцца.
Не даюць гарэлкі, мне не хочацца.
Талака, талака — талакі не ўняць.
Не дадуць гарэлкі, не буду пяяць.
Казалі на мяне, што я п'яніца,
Я ў свайго свёкаркі ўся парадніца.
Казалі на мяне, пасялушачка,
Я ў свайго свёкаркі весялушачка.
Я пайду малада быстрай ракою,
Абламлю каліну правай рукою.
А тая каліна ды ў руцэ звяла,
Я свайго свёкарку ў госцейкі звала.
Я й піва варыла, мёд саладзіла,
Я свайму свёкарку ўсё не ўгадзіла.
I піва не п'яна, мёд не салодак.
* * *
Нядоля, нядоля, свёкарка, твая,
Не п'яна, не п'яна талака мая.
Нядоля, нядоля, няшчасце мае,
Не любіць свякроўка йменніка
майго.
Шлець мяне маладу ў Дунай па
ваду.
I пятух не прапеў, гусак не
крыкнуў.
Я іду па ваду, тоячы крыўду.
— Не стукні, не грукні, суды
беручы,
Не ступі няроўна, ваду несучы.
A нясі вадзіцу паціхусеньку,
A стаўляй вадзіцу памалюсеньку.
Каб твая вадзіца не пліхнулася,
Каб твая свякроўка не абачхнулася.
Стукнула, грукнула, суды [5] беручы.
Як пачуў міленькі, коні пасучы.
— Пастаў, мілая, не ходзі вады,
На рацэ паставіў туман невады.
Я коні напасу й вады прынясу.
Заняўся, заткаўся а дзень малады,
Прынясла з Дунаю свякроўцы
вады:
— Во табе, мамулька, свежая вада,
Напіся, памыйся з поўнага вядра.
— Я цябе, нявестка, не вады слала,
Я цябе нявестка, з свету зжывала.
— Ты мяне, свякроўка, дзеўкаю
знала,
Нашто ж ты ,мамулька, за сына
брала?
* * *
Ішоў я, ішоў я
З паўначы з карчмы.
Знайшоў я, знайшоў я
Салаўя ў карчы.
— Салавей, салавей,
Ранняя пташка,
Ты запей, салавей,
Раннюю песню.
— Рад бы я пяяці,
Голасу няма.
Учора з вячора
Сам мамку схаваў,
Сягоння раненька
Голас мой прапаў.
